ความเป็นมา / แรงบันดาลใจ / เหตุผลที่ทำ ->

อาชีพภาคเกษตรกรรมที่เกิดจากการประกอบอาชีพแบบดั่งเดิม เช่น ปลูกพืชเชิงเดี่ยว โรคพืช ราคาผลผลิตตกต่ำ การไม่มีอาชีพหรือรายได้เสริม หลังฤดูการผลิตและยังมีการรวมตัวกันเป็นกลุ่มอาชีพค่อนข้างน้อย ส่วนกลุ่มอาชีพที่มีอยู่ยังไม่ได้รับการส่งเสริม และพัฒนาอย่างเพียงพอ ส่งผลให้ประชาชนต้องเคลื่อนย้ายไปประกอบอาชีพในเมือง ประกอบกับมีปราชญ์ชุมชนด้านอาชีพที่เชี่ยวชาญและประสบผลสำเร็จในการประกอบอาชีพด้านต่าง ๆ อยู่ในหมู่บ้าน/ชุมชน แต่มีส่วนน้อยที่สามารถถ่ายทอดให้คนอื่นนำไปทำตามให้สำเร็จได้ จึงมุ่งเน้นที่การยกระดับเศรษฐกิจฐานราก นั่นคือ “รายได้” ที่ต้องท้าให้ชุมชนมีรายได้เพิ่มขึ้น โดยการสร้างอาชีพบนหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง

วัตถุประสงค์ ->

๑. เลือกดอกหญ้าที่ดอกและก้านช่อดอกแก่ได้ที่ ตัดให้ติดก้านยาวสุดปลายดอกยาวประมาณ ๑ เมตร

๒.    นำมาตากแดดให้แห้งได้ที่จนสามารถตีเอาดอกออก เหลือแต่ก้านดอก

             ๓. ฉีกก้านดอก โดยให้ช่อดอกหนึ่ง ๆ มีก้านช่อดอกรวมอยู่ด้วย แกะออกมารวมเป็นมัด ๆ ขนาดพอประมาณ

                ๔. นำก้านดอกที่ทำเป็นมัด ๆ แล้วมัดด้วยเชือกผูกเรียงตามกันทีละมัดไม้กวาดหนึ่งด้ามจะใช้ดอกปราะมาณ ๑๐ มัด

                ๕. ส่วนที่ผูกเป็นด้ามไม้กวาดใช้ไม้ไผ่เหลาขนาดปราณ ๑ นิ้วเพื่อเสริมเป็นแกนกลาง รอบ ๆ ใช้ก้านช่อดอกหญ้าที่เหลือจากการแกะเอาด้านดอกเล็ก ๆ ออกแล้ว                     

วัตถุดิบ (ถ้ามี) ->

- รายได้เพิ่มขึ้นของครัวเรือน

                    - เกิดการสร้างงานสร้างอาชีพสร้างรายได้

                    - ครอบครัวอบอุ่น

                    - ลดปัญหาการว่างงาน

                    - เกิดความสามัคคีในชุมชน

อุปกรณ์ ->

การทักต้องให้แน่เพื่อไม่ให้เส้นแขมหลุดเวลาทำความสะอาด

กระบวนการ/ขั้นตอน->

การทำไม้กวาดดอกหญ้า สามารถต่อยอดพัฒนาผลผิตยึดเป็นอาชีพเสริมเพิ่มพูนรายได้ให้ครอบครัวได้ เนื่องจากไม้กวาดดอกหญ้าเป็นอุปกรณ์เครื่องใช้ในครัวที่ทุกบ้านจะต้องมีไว้ปัดกวาดทำความสะอาด ฉะนั้น ตลาดไม้กวาดดอกหญ้าจึงกว้าง อีกทั้งต้นทุนในการผลิตต่ำ วัตถุดิบสามารถหาได้ในพื้นที่

ข้อพึงระวัง ->