ความเป็นมา / แรงบันดาลใจ / เหตุผลที่ทำ ->

แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564) ได้กำหนดยุทธศาสตร์การสร้างความเป็นธรรม ลดความเหลื่อมล้ำในสังคม เป็น 1 ใน 10 ยุทธศาสตร์ การพัฒนาตามแผน และรัฐบาลได้กำหนดนโยบายการบริหารราชการแผ่นดิน จำนวน 11 ด้าน ซึ่งเป็นนโยบายด้านการลดความเหลื่อมล้ำของสังคมและการสร้างโอกาสในการเข้าถึงบริการของรัฐ เป็นหนึ่งในนโยบายสำคัญที่มุ่งหวังแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับปากท้องของประชาชนในระดับล่างที่เป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ โดยมีแผนงานที่สำคัญคือแผนงานการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากและชุมชนเข้มแข็ง ซึ่งได้มอบหมายให้กระทรวงมหาดไทย โดยกรมการพัฒนาชุมชน เป็นหน่วยงานหลักในการบูรณาการไปสู่การปฏิบัติ

                             ปัจจุบันสถานการณ์การประกอบอาชีพของประชาชนภาคการเกษตรในชุมชน มีความเสี่ยงที่เกิดจากการประกอบอาชีพแบบดั้งเดิม ไม่มีอาชีพหรือรายได้เสริมหลังฤดูการผลิต มีการรวมตัวกันเป็นกลุ่มอาชีพค่อนข้างน้อย หรือมีแต่ไม่ได้รับการส่งเสริมและพัฒนาอย่างพอเพียง ประชาชนเคลื่อนย้ายไปประกอบอาชีพในเมือง ซึ่งส่วนราชการมีศูนย์ฝึกอาชีพ/แหล่งเรียนรู้การประกอบอาชีพ แต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์เท่าที่ควร ปราชญ์ชุมชนด้านอาชีพที่เชี่ยวชาญและประสบผลสำเร็จในการประกอบอาชีพในหมู่บ้าน มีส่วนน้อยที่สามารถถ่ายทอดให้คนอื่นนำไปทำตามให้สำเร็จได้

                   ในปี 2560 กรมการพัฒนาชุมชน ได้มุ่งเน้นการยกระดับเศรษฐกิจ เพื่อทำให้ชุมชนมีรายได้เพิ่มขึ้น โดยการสร้างสัมมาชีพและมีรายได้เพิ่มขึ้น โดยการสร้างสัมมาชีพชุมชนบนหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ให้ประชาชนได้รับการพัฒนาอาชีพและมีรายได้ โดยให้ชาวบ้านสอนชาวบ้านในสิ่งที่เขาอยากทำ ฝึกปฏิบัติจริงให้สามารถนำไปประกอบอาชีพได้ จนพัฒนาเป็นอาชีพที่สร้างรายได้ ให้กับครัวเรือน และต่อยอดสู่การรวมกลุ่ม จัดตั้งเป็นกลุ่มอาชีพที่มีความเข้มแข็งต่อไป

วัตถุประสงค์ ->

4.1 กระบวนการ/วิธีการ

                         (1) การพัฒนาทักษะการถ่ายทอดองค์ความรู้ให้กับปราชญ์ชุมชน (วิทยากรสัมมาชีพชุมชน)หมู่บ้านละ 1 คน

      (2) วิทยากรสัมมาชีพชุมชนกลับไปสร้างทีม โดยคัดเลือกปราชญ์ชุมชนเข้าร่วมเพิ่มเติมอีก ๔คน/หมู่บ้าน รวมเป็น 5 คน (ทีมวิทยากรสัมมาชีพชุมชนระดับหมู่บ้าน)

      (3) ร่วมกับ “ทีมวิทยากรสัมมาชีพชุมชนระดับหมู่บ้าน” สังเคราะห์ข้อมูลอาชีพ รวมถึงทักษะพื้นฐาน (ทุนเดิม) ของผู้แทนครัวเรือนเป้าหมายที่ต้องการฝึกอาชีพ จำนวน 20 คน (ครัวเรือนละ 1 คน) โดยการคัดเลือกจากทะเบียนครัวเรือนที่มีรายได้ต่ำกว่าเกณฑ์ความจำเป็นพื้นฐาน (จปฐ. ปี 2559) เป็นอันดับแรก และแบบลงทะเบียนแบบสำรวจความต้องการฝึกอาชีพของคนในชุมชน ที่สมัครใจและตั้งใจฝึกอาชีพ เพื่อประกอบอาชีพนั้นให้เกิดรายได้

      (4) ร่วมกับ “ทีมวิทยากรสัมมาชีพชุมชนระดับหมู่บ้าน”ดำเนินการฝึกอาชีพอบรมพัฒนาความรู้ และเสริมสร้างทักษะการพัฒนาอาชีพตามความต้องการของครัวเรือน ให้แก่ผู้แทนครัวเรือนเป้าหมาย จำนวน 20 คน ระยะเวลา 5 วัน

4.2 เทคนิค

      (1) เข้าร่วมขับเคลื่อนในทุกกระบวนการอย่างใกล้ชิด เพื่อให้คำแนะนำ ปรึกษา

      (2) การเลือกอาชีพในการส่งเสริมครัวเรือนเป้าหมาย เน้นทักษะพื้นฐานเดิมที่มีในชุมชน เพื่อง่ายแก่การส่งเสริมสนับสนุน ต่อยอด

5.1 บ้านคูสระ หมู่ที่ 5 ตำบลไผ่ สามารถตั้งกลุ่มเลี้ยงไก่พื้นบ้าน และทำเป็นอาชีพเสริม ส่งผลให้ครัวเรือนมีรายได้ผ่านเกณฑ์ความจำเป็นพื้นฐาน (จปฐ. ปี 2560)

    5.2 บ้านคูสระ หมู่ที่ 5 ตำบลไผ่ ทั้งหมู่บ้านมีการดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวทางสัมมาชีพ ซึ่งเป็นการประกอบอาชีพที่ไม่เบียดเบียนตนเอง ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ไม่เบียดเบียน สิ่งแวดล้อม และมีรายได้มากกว่ารายจ่าย เป็นความพยายามที่จะปรับจากการทำมาหากิน เป็นทำมาค้าขาย ครัวเรือนเป้าหมายที่เข้าร่วมโครงการต้องคิดใหม่ว่า ตนเองเป็นผู้ประกอบการคนหนึ่งในฟันเฟืองของระบบเศรษฐกิจใหญ่ กำลังทำธุรกิจอยู่เช่นเดี่ยวกับผู้ประกอบการในเชิงธุรกิจอื่นๆ การสร้างกำไรสุทธิให้มากขึ้นนั้น ทำได้ 2 ทางคือ 

๑) มุ่งสู่การลดรายจ่าย ลดต้นทุนในการผลิต ลดรายจ่ายครัวเรือน ไม่ก่อหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้

         ๒) เพิ่มมูลค่าในการจำหน่ายผลผลิตของครัวเรือนของชุมชน ให้มีส่วนต่างจากต้นทุนมากขึ้นรายเหลือก็จะมากขึ้นตาม

วัตถุดิบ (ถ้ามี) ->

6.1 พัฒนากรเข้าร่วมขับเคลื่อนในทุกกระบวนการอย่างใกล้ชิด

                       6.2 เน้นทักษะเดิมของคนในหมู่บ้านที่มีอยู่ และเป็นอาชีพที่เกิดจากความต้องการของคนในชุมชนเอง

                       6.3 ทุกกระบวนการผ่านการยอมรับจากเวทีประชาคมของหมู่บ้าน   

อุปกรณ์ ->

-

กระบวนการ/ขั้นตอน->

-

ข้อพึงระวัง ->