ความเป็นมา / แรงบันดาลใจ / เหตุผลที่ทำ ->

สภาวะปัจจุบัน สินค้าอุปโภค บริโภคมีราคาแพง ค่าครองชีพสูงขึ้น ประชาชนมีรายได้เท่าเดิมแต่รายจ่ายเพิ่มมากขึ้น ไม่มีเงินเก็บออมเพื่อวางรากฐานการดำรงชีวิตในอนาคต ทำให้ประชาชนส่วนใหญ่มีฐานะยากจนลง  เกิดการแก่งแย่งการประกอบอาชีพทำกินมากขึ้น ความขัดแย้ง ความเห็นแก่ตัว ต่างคนต่างอยู่ มุ่งแต่ที่จะเอาตัวรอด ไม่เกิดการพึ่งพา/พึ่งพิงซึ่งกันและกัน ขาดความสามัคคี แตกแยกทางความคิด สังคมสับสนวุ่นวาย ประชาชนส่วนหนึ่งที่อ่อนแอ ไม่สามารถต่อสู่ต่อสภาพความเป็นอยู่ในสังคมปัจจุบันได้ เกิดความท้อแท้สินหวัง เครียด สุขภาพจิตใจแย่ลง อยู่ไปวันวัน ไม่มีอนาคต ไม่มี 

วัตถุประสงค์ ->

วิธีการหารายได้เพื่อแก้จนตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง มี 2 แนวทาง

แนวทางที่ 1 การลดรายจ่ายของตนเองและครัวเรือน ซึ่งการลดรายจ่ายลงจะทำให้มีเงินเหลือจ่ายมากขึ้น ทำให้ตนเองและครัวเรือนมีรายได้เพิ่มขึ้น โดยต้องดำเนินการดังนี้

·         การจัดทำบัญชีครัวเรือน โดยจัดเป็นทำบัญชีรายรับรายจ่ายของครัวเรือนเป็นรายวันทุกวัน สรุปเป็นรายเดือนเพื่อทราบรายรับรายจ่ายของครัวเรือน รายจ่ายที่ฟุ่มเฟือย รายจ่ายที่ไม่จำเป็น และรายจ่ายที่ควรตัดลง

·         การประหยัด ต้องใช้จ่ายอย่างประหยัดและอดออม เพื่อเป็นหลักประกันในวันข้างหน้า โดยการออมเงินกับธนาคาร/กลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิต/กองทุนหมู่บ้าน/สถาบันการเงินต่างๆ/กลุ่มฌาปนกิจฯ

·         การลด ละ เลิกอบายมุข โดยให้ตนเองและสมาขิกครัวเรือน ไม่เสพสิ่งเสพติด ไม่เล่นการพนัน

·         การทำของใช้เอง โดยตนเองและครัวเรือนผลิตของใช้ที่ใช้ในชีวิตประจำวันใช้เอง เพื่อลดรายจ่ายในครัวเรือน เช่น การทำน้ำยาล้างจาน น้ำยาซักผ้า น้ำยาปรับผ้านุ่ม การทำปุ๋ยน้ำหมัก ปุ๋ยชีวภาพ เป็นต้น

·         การทำสวนครัว โดยใช้พื้นที่ว่างบริเวณบ้าน หรือใช้กระถาง/ภาชนะที่ทิ้งแล้ว หรือปลูกผักแบบแขวน ปลูกผักไว้กินเองในครอบครัว

·         การหาเก็บผักรั้วข้างบ้าน จากป่า หรือท้องไร่ท้องนา

·         การเลี้ยงสัตว์ (ไก่,เป็ด/กบ/นกกระทา)และหาสัตว์(หาปลา/ปู/ไข่มดแดง/แมลงที่กินได้

แนวทางที่ 2 การเพิ่มรายได้ เป็นการประกอบเป็นอาชีพเสริมเพิ่มรายได้ให้กับตนเองและครัวเรือน โดยดำเนินการ ดังนี้

• การปลูกพืชสวนครัวและพืชสวน เช่น ปลูกข่า ตะไคร้ ใบมะกูด สะระแหน่ พริก ขิง โหระพา ผักบุ้ง ผักชี,แตงกวา,ผักคะน้า,มะเขือ  ถั่ว กล้วย(ขายได้ทั้งผล ใบ และหัวปลี) ต้นแค ต้นชะอม  
• การหาเก็บพืชผักจากธรรมชาติ เช่น เห็ดต่าง ๆ หน่อไม้ ผักหวาน ผักบุ้ง ผักกระเฉด ผักพื้นเมืองต่างๆ
• การเลี้ยงสัตว์ เช่นเลี้ยงปลา กบ นกกระทา เป็ดไก่ สุกร จิ้งหรีด ไส้เดือน หนอนเลี้ยงนก ตุ๊กแก
• การหาจับสัตว์ เช่น หาปลา กบ อึ่งอ่าง ไข่มดแดง แมลงต่างๆ
• การเพิ่มมูลค่าผลผลิต เข่น การพับถุงกระดาษขาย การพัฒนารูปแบบบรรจุผลิตภัณฑ์ การแปรรูปอาหาร   
• การขายเศษของเก่าของใช้แล้ว (ขวดแก้ว พลาสติก กระดาษ ฯลฯ)
• การค้าขาย เช่นค้าขายอาหารโดยซื้อแบรนด์ แฟรนไชส์ต่างๆ และขายกาแฟโบราณ
• การผลิตสินค้าอุตสาหกรรมในครัวเรือน เช่น การทอผ้าไหม/การทอเสื่อกก/ผลิตภัณฑ์จากเสื่อกก ฯลฯ
• การสมัครเข้ารับการฝึกอบรมอาชีพระยะสั้น จากหน่วยงานรัฐ ได้แก่ โรงเรียน  หน่วยงานเอกขน
• การรับงานฝีมือจากโรงงานมาทำที่บ้าน (ติดต่อโรงงานโดยตรง)
• การรับจ้างซักผ้ารีดผ้า/เลี้ยงเด็ก/สอนหนังสือ/สอนภาษา

วัตถุดิบ (ถ้ามี) ->

เศรษฐกิจพอพียง เป็นปรัชญาที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีพระราชดำรัสชี้แนะแนวทางการดำเนินชีวิตแก่พสกนิกรชาวไทยในการดำรงอยู่และปฏิบัติตนตั้งแต่ระดับครอบครัว ชุมชน จนถึงระดับประเทศ เศรษฐกิจพอเพียง จึงเป็นทางสายกลาง ได้แก่ พอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกัน และความรู้คู่กับคุณธรรม

·         ความพอประมาณ ถ้าตัวเราเองพอใจความต้องการ ก็มีความโลภน้อย เมื่อมีความโลภน้อย                      ก็เบียดเบียนคนอื่นน้อย ทำอะไรไม่สุดโต่ง ไม่โลภอย่างมาก ตัวเราก็อยู่มีความสุข

·         ความมีเหตุผล ถ้าเราทำอะไรด้วยเหตุผล ประหยัดแต่ไม่ตระหนี่ ทำอะไรด้วยความยืดหยุ่นให้อภัยกัน ทุกคนจะมีความสุขแต่พอเพียง

·         ความมีระบบคุ้มกันในตัวที่ดีพอสมควรต่อการมีผลกระทบใดๆ ที่เกิดจากจากการเปลี่ยนแปลงทั้งภายนอกและภายใน เช่นการใช้จ่ายอย่างประหยัด จะเป็นหลักประกันความสมบูรณ์พูนสุขของผู้ประหยัดเองและครอบครัว ช่วยป้องกันความขาดแคลนในวันข้างหน้า

·         ความรู้ ความรอบคอบและความระมัดระวังอย่างยิ่งในนำวิชาการต่าง ๆ มาใช้ในการวางแผนและการดำเนินการทุกขั้นตอน และตนเองต้องมีสำนึกในคุณธรรม ความซื่อสัตย์ สุจริต และให้มีความรอบรู้ที่เหมาะสม ดำเนินชีวิตด้วยความอดทน ความเพียร มีสติปัญญาและความรอบคอบ เพื่อให้สมดุลและพร้อมต่อการรองรับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และกว้างขวางด้านวัตถุ สังคม สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมจากโลกภายนอกได้เป็นอย่างดี

อุปกรณ์ ->

 “อย่านอนตื่นสาย อย่าหน่ายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา”

กระบวนการ/ขั้นตอน->

การหารายได้เพื่อแก้จนตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อช่วยตนเองและครัวเรือนให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นนั้น ต้องปฏิบัติตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงอย่างจริงจัง โดยตนเองต้องมีความตั้งใจจริง อดทน และอย่าท้อแท้ อย่ามัวแต่เดี๋ยวทำ เดี๋ยวทำ ก็จะมีแต่เดี๋ยว ไม่มีทำ ไม่มีการเริ่มลงมือ ขอให้เริ่มทำ เริ่มจากหนึ่ง ไปสอง สามสี่จะตามมา ผลสำเร็จตามความคาดหวังรออยู่ข้างหน้าด้วยความภูมิใจที่ไม่เสียชาติเกิด สมดังสุภาษิต ที่ว่าไว้นี้

 

 

ข้อพึงระวัง ->