ความเป็นมา / แรงบันดาลใจ / เหตุผลที่ทำ ->

รุ่นที่ 1  กว่า 70 ปีมาแล้ว นายจินดา  อุดมสิน  ชาวจีนแห่งโพ้นทะเลข้ามน้ำข้ามทะเลมาตั้งรกรากปักฐาน ณ อำเภอศรีมหาโพธิ จังหวัดปราจีนบุรีแห่งนี้  ซึ่งในสมัยนั้นในแถบบริเวณนี้ยังเป็นป่ารกทึบ ถนนไม่มีตัดผ่านทางสัญจรก็มีทางเกวียนที่ขรุขระ เป็นหลุม เป็นบ่อ  การเดินทางยังลำบากอยู่มาก แต่ด้วยที่ว่านายจินดาเป็นคนที่รักต้นไม้ จึงคิดริเริ่มจะทำสวนผลไม้ ถึงแม้ว่าจะได้รับคำทัดทานจากบุคคลรอบข้างว่า ไม่สามารถปลูกไม้ผลได้ เพราะผืนดินในแถบนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นศิลาแลง แต่ด้วยความตั้งใจและความมุ่งมั่น รวมทั้งนายจินดาเองเป็นคนที่มองการณ์ไกล สามารถวิเคราะห์ได้ว่าพื้นที่แหล่งใดมีความสมบรูณ์ ที่จะเพาะปลูกไม้ผลได้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงได้เลือกพื้นที่ในอำเภอศรีมหาโพธิแห่งนี้ เนื่องจากด้วยเหตุที่ว่าในบริเวณพื้นที่เขตอำเภอศรีมหาโพธินี้เป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำปราจีนบุรี ที่ไหลมาจากเทือกเขาใหญ่ ซึ่งได้นำพาเอาตะกอนและแร่ธาตุที่อุดมสมบรูณ์ลงมาด้วย อีกทั้งยังมีสายน้ำใต้ดิน ไหลผ่าน  จึงได้ซื้อที่ดินใน ต.หนองโพรง ด้วยเนื้อที่เพียง 25 ไร่  แล้วตัดป่าถางพง ปรับสภาพดินด้วยตัวเอง  ขุดบ่อน้ำด้วยสองมือเพื่อกักเก็บน้ำ  ด้วยตัวนายจินดาเองเป็นคนที่ชอบศึกษาหาความรู้ และใส่ใจในสิ่งรอบข้าง จึงสามารถปรับผืนป่าที่รกชัฏ ให้มีความอุดมสมบรูณ์ เพื่อเตรียมการเพาะปลูกได้

      เสาะหาไม้ผลพันธุ์ดี

      ในสมัยนั้น จังหวัดที่ขึ้นชื่อในเรื่องของการปลูกไม้ผล ก็จะมีแต่จังหวัดนนทบุรี ที่สามารถปลูกไม้ผลได้      ทุกชนิดและมีรสชาติดี  แต่การเดินทางจากปราจีนบุรี ไปยังนนทบุรี ไม่ได้ง่ายอย่างเช่นปัจจุบัน จะต้องเดินทางด้วยการล่องแม่น้ำด้วยเรือเมล์แดง  ระยะเวลาจากปราจีนบุรี ไปยังนนทบุรี ใช้เวลากว่า 3 วัน แต่นายจินดาหาได้ท้อไม่นายจินดาได้เดินทางไปยังนนทบุรี จังหวัดที่ได้ชื่อว่ามีไม้ผลพันธุ์ดี มังคุดและทุเรียนผลไม้ขึ้นชื่อของจังหวัด เงาะ กระท้อน และไม้ผลต่างๆ  นำขึ้นเรือเมล์แดงกลับปราจีนบุรี  จากการเดินทางกว่า 3 วัน ได้ไม้ผลกว่า 100 ต้น  เหลือถึงปราจีนบุรีเพียงไม่กี่ต้น ด้วยระยะทางที่สมบุกสมบัน  เพราะเมื่อขนลงจากเรือ ต้องนำขึ้นต่อด้วยเกวียนเพื่อมาลงยังพื้นที่ตำบลหนองโพรง   แต่นายจินดาก็ไม่ท้อถอย  ใช้เวลากว่าหลายปี จนเป็นสวนจิตร์นิยม สวนแรกของอำเภอศรีมหาโพธิ  ซึ่งกว่าจะเป็นสวนผลไม้ขึ้นมาได้ ต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเดินทาง

ปัญหาแรงงาน แต่ด้วยความมานะอุตสาหะของนายจินดาก็ประสบความสำเร็จสามารถส่งเสียบุตร ธิดา ทั้ง 3 คน คือ 

          1. นายสมพร        อุดมสิน  

          2. นายสมรักษ์      อุดมสิน 

          3. นางดวงฤดี       (อุดมสิน)  ฐานดี

ได้ศึกษาเล่าเรียนจนจบการศึกษาทุกคนด้วยอาชีพทำสวนไม้ผล

 

 

      รุ่นที่ 2

 

      นายสมพร   อุดมสิน  เมื่อสำเร็จการศึกษาได้มาช่วยเหลือนายจินดาทำสวนเพื่อส่งเสียให้น้องๆ ได้รับการศึกษาและได้สืบทอดเจตนารมณ์ในการทำสวนต่อจากนายจินดา  นายสมพร  อุดมสิน ได้สมรสกับนางรุ่งอรุณ  อุดมสิน ทั้งสองได้บุกเบิกและขยายพื้นที่เพาะปลูกเพิ่มขึ้น ซึ่งทั้งสองกว่าจะประสบความสำเร็จนั้น ต่างก็พบกับปัญหา/อุปสรรคในทุกๆ ด้านด้วยเช่นกัน  ไม่ว่าในเรื่องของเครื่องทุ่นแรงที่ยังไม่มีการพัฒนาให้มีสภาพพร้อมใช้เช่นในปัจจุบันต้องอาศัยแรงงานจากคนแทบทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นการขุดลอกบ่อ  ขุดล่องทำสวน  การรดน้ำต้นไม้ก็ต้องลากสายยาง ปัญหาราคาผลผลิตตกต่ำ แต่เพราะความมานะ ประหยัดและอดทน  ทั้งสองก็สามารถส่งเสียให้บุตร ธิดา ได้ศึกษาจนประสบความสำเร็จด้วยหยาดเหงื่อของอาชีพเกษตรกรรมเช่นกัน คือ

1. นายเกรียงศักดิ์    อุดมสิน   จบการศึกษาจากระดับปริญญาตรี  มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอม

                                  เกล้าธนบุรี คณะวิศวกรรมศาสตร์  สาขาวิศวกรรมโยธา

2. นางสาวดุจดาว    อุดมสิน   จบการศึกษาระดับปริญญาโท คณะวิศวกรรมศาสตร์  สาขาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์      

                                      จากมหาวิทยาลัยจอร์ช เมสัน  ประเทศสหรัฐอเมริกา

           รุ่นที่ 3

        นายสมพร  อุดมสิน ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ทำสวนไม้ผลต่อจากนายจินดามากว่า 30 ปี เมื่อได้ส่งเสียให้ลูกๆ ได้จบการศึกษาและมีหน้าที่การงานกันทุกคนแล้ว  จึงอยากจะวางมือจากอาชีพเกษตรกรรมเพื่อพักผ่อนบ้าง นายเกรียงศักดิ์ เห็นว่าอาชีพนี้ถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของบรรพบุรุษ จึงรับอาสาที่จะดำเนินการต่อ  จึงตัดสินใจลาออกจากงานประจำ ทิ้งอาชีพวิศวกรกลับมาทำสวน

วัตถุประสงค์ ->

เพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์และมีรายได้เพิ่มขึ้น

วัตถุดิบ (ถ้ามี) ->

อุปกรณ์ ->

กระบวนการ/ขั้นตอน->

ข้อพึงระวัง ->