ความเป็นมา / แรงบันดาลใจ / เหตุผลที่ทำ ->

วิถีชีวิตพื้นบ้านอีสาน เป็นอยู่อย่างเรียบง่าย มีการประดิษฐ์ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ จากวัสดุที่หาได้ในท้องถิ่น การทำไม้กวาดจากดอกหญ้า ซึ่งเป็นไม้พื้นเมือง คือ ต้นแขม ก็เป็นอีกหนึ่งภูมิปัญญา ที่สืบทอดจากบรรพบุรุษ ซึ่งก็ได้มีการพัฒนาเรื่อยมา จนมีรูปแบบดังเช่นในปัจจุบัน

วัตถุประสงค์ ->

เป็นเครื่องใช้ในครัวเรือน และเมื่อมีการพัฒนาคุณภาพ ก็สามารถจำหน่ายให้เป็นอาชีพเสริม

วัตถุดิบ (ถ้ามี) ->

- ดอกแขม

- หวายฝาซีก หรือเชือกเอ็น

- ไม้ไผ่

อุปกรณ์ ->

มีดพร้า,กรรไกร,เข็มและด้าย

กระบวนการ/ขั้นตอน->

1.       นำดอกแขมที่เก็บมาตากแดดให้แห้ง 

2.       เอาเกสรดอกแขมออก โดยการตีกับพื้น และหักกิ่งดอกแขมให้มีขนาดความยาวไกล้เคียงกัน

3.       มัดแขมรวมกันเป็นช่อเล็กๆ

4.       เตรียมด้ามไม้ไผ่ ความยาวตามความต้องการ และรมควันเพื่อป้องกันแมลงเจาะ   

5.       นำดอกแขมที่เตรียมไว้มาเย็บเรียงกัน และใช้หวายหรือเชือกที่เตรียมไว้ เรียงเป็นแผงและใช้เข็มเย็บรวมกันให้แบน โดยถักเรียงทีละช่อ

6.       ใช้ไม้ไผ่ที่เตรียมไว้ มาเสียบเป็นด้ามและมัดให้แน่น เป็นอันเรียบร้อย

ข้อพึงระวัง ->

1.       ในการคัดเลือกดอกแขม ควรเลือกดอกหญ้า ที่มีขนาดพอดี ไม่อ่อนจนเกินไป

2.       ในการมัดดอกแขมเข้ากับด้ามไม้กวาด ต้องทำทีละช่อให้แน่นหนา และเย็บติดกันให้แน่น ไม่ให้ดอกแขมหลุดเป็นเส้นๆ จะทำให้มีความแข็งแรงขึ้นไม่หลุดง่าย