ความเป็นมา / แรงบันดาลใจ / เหตุผลที่ทำ ->

ไม้กวาดเป็นเครื่องมือที่มีความจำเป็นที่ต้องใช้ในการปัดกวาดทำความสะอาด เช่น บ้าน บริเวณบ้าน และสถานที่ทั่วไปต่าง ๆ สำหรับในพื้นที่ตำบลศรีสาครมีการดอกหญ้า หรือดอกยูง(ดอกโยง) และในภาษายาวีเรียกว่า ปอฮนรญาปุ ซึ่งตามคำบอกเล่าต่อกันมาว่า การนำเอาดอกหญ้าระเภทนี้มาทำไม้กวาดใช้กันในบ้านมีมาช้านานแล้ว แต่ไม่แน่ชัดว่าใครเป็นผู้สอนหรือครูภูมิปัญญาคนแรก หากรู้แต่เพียงว่า เมื่อถึงฤดูดอกหญ้าที่มีมากในแถบตำบลนี้ชาวบ้านบางรายก็จะนำดอกหญ้ามาผูกเป็นมากวาดใช้กันอยู่เป็นประจำแต่ไม่ทำกันอย่างจริงจังที่สามารถจะนำไปจำหน่ายได้ ซ้ำเด็กและเยาวชนรุ่นใหม่ไม่ให้ความสนใจ จึงได้คัดเลือกองค์ความรู้การทำไม้กวาดดอกมาเป็นภูมิปัญญาที่ควรอนุรักษ์ สืบทอด ถ่ายทอดแก่เยาวชน และเป็นการส่งเสริมการประกอบอาชีพเสริมที่สามารถสร้างรายได้ อีกทั้งเป็นการผลิตเองใช้เองได้สามารถลดค่าใช้จ่ายในครัวเรือน

วัตถุประสงค์ ->

1. เพื่อสร้างงานมีอาชีพเสริมเพิ่มรายได้ให้แก่ครัวเรือน
2. เพื่อพัฒนากลุ่มอาชีพให้เป็นแหล่งเรียนรู้

วัตถุดิบ (ถ้ามี) ->

ดอกหญ้า

อุปกรณ์ ->

1. มีด         
2.  เชือกสำหรับผูกไม้กวาด      
3.  กรรไกร

กระบวนการ/ขั้นตอน->

ดอกหญ้าไม่สามารถปลูกได้ในพื้นที่  จึงต้องรับซื้อจากที่อื่นมา

ข้อพึงระวัง ->

การต่อยอดเพื่อให้เกิดรายได้ ผู้ที่ได้เรียนรู้การทำไม้กวาดดอกหญ้า สามารถต่อยอดพัฒนาผลผิตยึดเป็นอาชีพเสริมเพิ่มพูนรายได้ให้ครอบครัวได้ เนื่องจากไม้กวาดดอกหญ้าเป็นอุปกรณ์เครื่องใช้ในครัวที่ทุกบ้านจะต้องมีไว้ปัดกวาดทำความสะอาด ฉะนั้น ตลาดไม้กวาดดอกหญ้าจึงกว้าง อีกทั้งต้นทุนในการผลิตต่ำ วัตถุดิบสามารถหาได้ในพื้นที่