ความเป็นมา / แรงบันดาลใจ / เหตุผลที่ทำ ->

ไม้กวาดเป็นเครื่องมือที่มีความจำเป็นที่ต้องใช้ในการปัดกวาดทำความสะอาด เช่น บ้าน บริเวณบ้าน และสถานที่ทั่วไปต่าง ๆ สำหรับในพื้นที่ตำบลศรีสาครมีการดอกหญ้า หรือดอกยูง(ดอกโยง) และในภาษายาวีเรียกว่า ปอฮนรญาปุ ซึ่งตามคำบอกเล่าต่อกันมาว่า การนำเอาดอกหญ้าระเภทนี้มาทำไม้กวาดใช้กันในบ้านมีมาช้านานแล้ว แต่ไม่แน่ชัดว่าใครเป็นผู้สอนหรือครูภูมิปัญญาคนแรก หากรู้แต่เพียงว่า เมื่อถึงฤดูดอกหญ้าที่มีมากในแถบตำบลนี้ชาวบ้านบางรายก็จะนำดอกหญ้ามาผูกเป็นมากวาดใช้กันอยู่เป็นประจำแต่ไม่ทำกันอย่างจริงจังที่สามารถจะนำไปจำหน่ายได้ ซ้ำเด็กและเยาวชนรุ่นใหม่ไม่ให้ความสนใจ จึงได้คัดเลือกองค์ความรู้การทำไม้กวาดดอกมาเป็นภูมิปัญญาที่ควรอนุรักษ์ สืบทอด ถ่ายทอดแก่เยาวชน และเป็นการส่งเสริมการประกอบอาชีพเสริมที่สามารถสร้างรายได้ อีกทั้งเป็นการผลิตเองใช้เองได้สามารถลดค่าใช้จ่ายในครัวเรือน

วัตถุประสงค์ ->

เพื่อเป็นอาชีพเสริมสร้างรายได้แก่ชุมชน และครัวเรือนเป้าหมายการพัฒนา จำนวน 20 ครัวเรือน

วัตถุดิบ (ถ้ามี) ->

ดอกหญ้า

อุปกรณ์ ->

1.  มีด             
2.  เชือกสำหรับผูกไม้กวาด      
3.  กรรไกร

กระบวนการ/ขั้นตอน->

1. เลือกดอกหญ้าที่ดอกและก้านช่อดอกแก่ได้ที่ ตัดให้ติดก้านยาวสุดปลายดอกยาวประมาณ 1 เมตร
2. นำมาตากแดดให้แห้งได้ที่จนสามารถตีเอาดอกออก เหลือแต่ก้านดอก
3. ฉีกก้านดอก โดยให้ช่อดอกหนึ่ง ๆ มีก้านช่อดอกรวมอยู่ด้วย แกะออกมารวมเป็นมัด ๆ ขนาดพอประมาณ
4. นำก้านดอกที่ทำเป็นมัด ๆ แล้วมัดด้วยเชือกผูกเรียงตามกันทีละมัดไม้กวาดหนึ่งด้ามจะใช้ดอกปราะมาณ 10 มัด
5. ส่วนที่ผูกเป็นด้ามไม้กวาดใช้ไม้ไผ่เหลาขนาดปราณ ๑ นิ้วเพื่อเสริมเป็นแกนกลาง รอบ ๆ ใช้ก้านช่อดอกหญ้าที่เหลือจากการแกะเอาด้านดอกเล็ก ๆ ออกแล้ว

ข้อพึงระวัง ->

ส่วนดอกหญ้าไม่สามารถปลูกได้ในพื้นที่  จึงต้องรับซื้อจากที่อื่นมา